Betonnen schoenen

Ineens was daar een afzetlint vlak voor mijn afslag naar La Place du Travail. Spannend, want het was dwars over het fietspad gespannen. Ik zag een werklui-mannetje over het "dak" van de T-kruising lopen. Hij keek mij aan. Ik op mijn beurt negeerde hem volkomen en was druk bezig een nieuwe optimale route te berekenen. Rechts van mijn weg lag een modderig olifantenpaadje dat een afschrikwekkende uitstraling had richting mijn parelwitte fietsschoenen. Even een stukje illegaal rechtdoor onder het lint door zag eruit als de winnende route. Een bordercrossing in Nederland. Wat zou er mis kunnen gaan.

Drijfbeton.

Het werklui-mannetje had met een stel collega-apenkoppen gewoon even een nieuw, vers en nat drijfbetonvloertje gestort met alle optische kenmerken van een fietspad. Toen het werklui-mannetje "ho!" riep vonden mijn fiets en voeten dat ik diep genoeg gezonken was in het drijfzand van schaamte dat ik met fiets tussen de benen de aftocht blies.

Ik 0 - fietspad 1