Prof. Niek'Oh en het geheim van de Fiets

dd. 2009-11-14+15

Ging op audientie in Aarsmersfoort bij prof. Niek'Oh. The one man entertainment show; the inventor of Psycho Warfare. This is my story.

Met alleen ontbijt op over de A9, A4, A10, A1 en N199 zoeven. Netjes stoppen voor iedere fotopaal. TomTom bepaalde de aankomsttijd steeds een minuutje vroeger.

Daar aangekomen rond 1620 Zulu drie roze koeken als opeetlunch verorberd. Hap hap, knaag, knabbel, slikweg. Je kent het wel.
Vervolgens gingen we pizza bouwen. Met allemaal dingetjes en heel, heeeel veel kaas. Crunch, crunch, smikkel. Bodem was gelegd en twee flessen wijn geledigd.

Tussen het roddelen door tikte de klok de minuten weg alsof het een lieve lust was. Uiteindelijk bereikte de klok de twaalf. Cycle time! Voor het eerst in vijf jaar heb ik me minutenlang vervoerd op een zadel met twee wielen. Bizarre ervaring. Geen achteruitkijkspiegels, een staaf als stuur met zonder airbags en geen koppeling om mee te spelen.

Na een eeuwigheid kwamen we in de binnenstadzone terecht waar we na een korte irisscan binnen mochten. Fietsen achteruit ingefileparkeerd. Op naar kroeg number one: the Irish pub. Bier gemaakt van wereldrecordboeken gedronken. Burp. Mensen gekeken. Twee stelletjes waarvan de partners elkaar half uur lang negeerden en toen patsboemhatseklats ineens kleften en kleefden. 1 gast had een lelijk rood New York shirt aan.

In de volgende kroeg waren er allemaal lichtjes. Zeer trendy. En een witte zwarte piet stond op de bar te dansen. Ik mocht van Niek'Oh niet z'n enkels fetchen en naar me toe trekken in een rappe beweging.

Na een korte tussenstop in een bier-uit-je-hand-stoot-kroeg belandden we uiteindelijk op een apenrots, waar het helemaal zien en gezien worden was. En wij keken. Vooral naar de schaapjes die zich eigenlijk niet dienen te laven aan wereldse geneugten als opdrinkalcohol en oprookpeuken. Man man man, wat een rots en wat een apen.

Terwijl de wekkers van den kerkgangers aan het rinkelen waren keerden wij huischwaertsch. In een flauwe bocht die ik haarscherp nam besloot ik even op de grond te gaan liggen. Een spier in m'n onderbeen kreeg daarvan een enorme optater en die besloot de volgende middag stijf en pijnlijk te zijn, waardoor ik nu kreupel loop als een manke hond. En Niek'Oh? Die heeft door braamstruiken gefietst en heeft nu een band die nog platter is dan de borsten van Kelly toen ze nog man was.

Met gestrekt been en brakke kop rond 1600 Zulu teruggevlogen. De A4 en A10 overgeslagen.

C'est tout!
(Druk- en zetfouten voorbehouden)