Zelf ben ik ongeslagen wereldkampioen altijdtelaatkomen, dus ik prakte mijn rondewielenbolide ruimschoots over datum in een parkeervak vlakbij de Lindamobiel. Volledig onbewust van dat feit liep ik vervolgens in een kaarsrechte lijn van haar vandaan. Een vermanend draadloos telefoontje deed me op mijn schreden terugkeren.
1530 Zulu. Ik zag haar! Daar kwam ze aangewandeld als een overduidelijk geval van elegantie. Een wowdieisleuk-momentje maakte zich van mij meester.
Uit beleefdheid stopte ik niet direct mijn tong in haar mond, maar schonk haar de drie obligate kussen op de wang. Om het ijs te breken gaf ik haar een tros bananen en een panfluit. Krak. Missie geslaagd. Op naar het strand.
Langs de ebbende branding liepen we heel tegendraads de verkeerde richting op. Het gesprek verliep heel soepel. Ik vertelde en zij luisterde ademloos. Tot ze op een gegeven moment zelf sprak. Ze babbelde over dingen die omhoog stijgen. Tijd om de duinen in te duiken en te terugwandelen via engebeestenland naar een willekeurige koffieopdrinktent.
In de koffieopdrinktent zetelden we onze kontjes op een bankconstructie waarbij onze maat 30 voetjes de vloer niet konden raken. Na twee koffie en een peukmomentje in de vrieskou besloten we magen te gaan vullen.
1830 Zulu. In restaurant Het Wapen van Linda was geen plek meer. In restaurant [censuur] kookt een pornokok, dus dat was ook geen optie. Dan maar het HapSlikWegRestaurant binnen banjeren. Daar zat ik op de tocht en kregen we een bel wijn waar een gemiddeld politieblaasapparaat van zou gaan blozen. De overheerlijke kipsate aldaar was ongetwijfeld.. overheerlijk, maar ik kan me er niets meer van herinneren. Het oberkorps aldaar had ons driemaal tevergeefs gevraagd of we al een keuze hadden gemaakt. Dat is me nog nooit overkomen, maar U begrijpt nu vast wel het gat in mijn geheugen.
Linda bestelde een tweede fust wijn, en bedacht dat ze die niet helemaal zou opconsumeren in verband met de terugreis per autokoets.
2230 Zulu. We verlieten als laatste gasten het HapSlikWegRestaurant. Benieuwd naar haar vierwieler scrollden we, juistem, richting haar vierwieler. De vale, rode kleur ervan klopte met haar beschrijving. Maar het vehikel had geen vijf deuren en was zeker geen stationwagon. Ik nam me voor de eerstvolgende maandag een mobiele leugendetector aan te schaffen.
Linda was zo schappelijk om mij een lift naar mijn gasgeefbenzineburner te geven. 150 meter verder duwde ze twee afzichtelijke 45km-wagentjes over de rand van de afgrond, had daardoor ineens wel parkeerplek en trok de handrem aan. Wat een droommeisje!
De motor van haar verkeersdelictenmonster bleef draaien en na heldere instructies, tips & tricks en adviezen van mij kon Linda de voetverwarming inschakelen. En ze bleef zitten! Dus ik babbelde vrolijk door. Na een uur (gokje uit losse pols) zat ze er nog steeds! Dat kon maar een (1) ding betekennen: ze wilde een *echt* leuke date. Dus ik vroeg haar heel subtiel of ze tijdens onze date een zoenmoment had gewenst. Haar antwoord: "Nu!"
Dat was niet het antwoord dat ik verwachtte. Ik verwachtte een 'niet' of een tijdstip in het verleden. Mensen die me verrassen altijd +1.
En toen gebeurde het. Ik duwde zachtjes, maar zelfverzekerd.. het volumeknopje van de radio iets harder. Luister daar maar naar. Dit gaat jullie niets aan!
0250 Zulu. We zijn minimaal een half uur afscheid aan het nemen. Uiteindelijk lukt het ook mij. Ik rij een stukje achter haar aan en dan splitsen onze wegen. Ze wuifde een totsnel.. of een goodbye. Ik hoop het eerste.
Terwijl ik in een pikzwart omhulsel door de nacht ploeg, bekruipt me ineens een gevoel van 'haar missen'. Een prettig gevoel van missen. Enkele minuten later is dat weg, maar de smile on my face remains, and says..
En nu?
Komende woensdag de tweede date. Ik maak me daar geen zorgen over. Ik beheers het ultieme liefdeswapen tot in de puntjes: mezelf zijn. Toegegeven, ik moet wel enkele Jack Bauer momentjes orchestreren, want anders loopt het alsnog mis. Linda is kritisch. En zij heeft mij niet laten lopen toen ze kon, dus ik kan op mijn beurt niet aankomen met een laf bosje bloemen.
Ecce, Linda, ego tibi cum sum omnibus diebus.
Posts
No comments:
Post a Comment