Thursday, March 31, 2011
Verloren tijd
Tijd. Je kunt het niet vastpakken, omver duwen, verzetten of een roze strik eromheen wikkelen. Dus hoe kun je het dan in godsnaam verliezen?
Tuesday, March 29, 2011
Juridisch steekspel
Ik zei: "Alles wat ik zeg kan tegen je gebruikt worden, meneertje." Dat maakte indruk. Nonchalant pakte ik mijn dienstwapen weer van tafel en borg het op in mijn holster.
Tatoeages
Tatoeages. Heel leuk hoor schatje, die lichaamsversiering op je arm, rug en kont. Maar je maakt het mij te bont. Als ik plaatjes wil kijken,.. dan koop ik wel een stripboek.
Next!
Next!
Wednesday, March 23, 2011
Open boek
Op een bomvol terras bij een cafe in de binnenstad zat een meisje moederziel alleen aan een tafeltje. En glas aangelengde rode wijn staarde haar aan met bloeddoorlopen ogen. Een zachte windvlaag beroerde speels de bladzijden van haar opengeslagen boek. Ze bekeek met grote ogen de wereld om zich heen, onderwijl zich afvragend wat mensen van haar dachten. Wat dachten ze? En waarom? Zo duidelijk was het toch niet?
Sunday, March 20, 2011
Inspiratieloos
Als je als man geen inspiratie hebt en desondanks toch iets schrijft ben je een echte man.
Tuesday, March 15, 2011
Kamertemperatuur
Als mannen cool zijn en vrouwen hot, en je brengt ze samen, wat krijg je dan? Precies, een relatie op kamertemperatuur. Vinex-huisje samen in, Golden Retriever erbij, en hop hop hop, met een lang gezicht naar de Ikea voor de kinderkamer.
En ineens lees je dit stukje.
BOE!
En ineens lees je dit stukje.
BOE!
Laatste woord
Menigeen schept er aardigheid in om het langste woord ter wereld te bedenken casu quo op te sporen. Maar niemand denkt na over het laatste woord voor zover mij bekend is. Iemand suggesties welk woord dat kan zijn?
Geigerteller? Vaarwel? Klappertjespistool? Iets anders?
Geigerteller? Vaarwel? Klappertjespistool? Iets anders?
Geometrie
Ik vraag me altijd af waarom men meestal driehoekjes snijdt uit een ronde pizza of taart, terwijl de zijde met de lichte kromming niet recht wordt afgesneden. Ik noem dat half werk.
Monday, March 14, 2011
Zwoel
Het is zalig om in de zinderende hitte van de zomer het warm te krijgen van jou. Je natte warme lichaam onder een verkoelende douche.
Zomers jurkje aan.
Eerst uit eten.
Zomers jurkje aan.
Eerst uit eten.
Intelligent Design
Misschien zijn wetenschappers toch niet zo verdwaald in hun denken als we dachten. Immers, indien er werkelijk sprake is van Intelligent Design, waarom regent het dan op zee?
Arbeidsomstandigheden
De Nachtwacht.
Zonder CAO.
Dan hang je daar dus ook overdag aan de muur mooi uit de verf te komen met je VOC-mentaliteit.
Toch?
Zonder CAO.
Dan hang je daar dus ook overdag aan de muur mooi uit de verf te komen met je VOC-mentaliteit.
Toch?
Dauwdruppels
Levensvreugde is in de lente op een glooiende grasheuvel je liefde, de dauwdruppels nog in haar haar, tussen de madeliefjes vandaan plukken.
Uggs
Een postkantoor is een soort mailbox van steen en cement waar je zonder wachtwoord zomaar naar binnen kunt banjeren. Met je smakeloze Uggs.
Bah.
Bah.
Kale poes
Kale poes. Het was misschien niet zo verstandig om in slaap te vallen naast de open haard met kleine Jantje in de buurt die met de bus deodorant van pappa aan het spelen was.
Sunday, March 13, 2011
Sereen
Terwijl de maan sereen, in al haar pracht, tussen fonkelende sterren haar baan om de aarde volbrengt, vang ik een glimp op van de toekomst wanneer de eerste zonnestralen de horizon beginnen te ontsteken in een vurig rode gloed.
Winkelmandje
Vandaag kwam ik Gerard IJzerhout met zijn hondje Péopje tegen in de Lidl. De Lidl is een soort Albert Heijn, maar dan unheimisch, kil, somber, desolaat, en mistroostig. Dat komt voornamelijk door de afwezigheid van winkelmandjes. Een winkelmandje geeft je een gevoel van draagkracht over je koopkracht. Dat schept een hele positieve vibe.
Wel een rare naam voor een hondje.
Wel een rare naam voor een hondje.
Naked Short Selling 2.0
Per direct eventueel mogelijk leverbaar: IJsland.
Schitterend eiland vlak voor de kust van Groenland. Inclusief maintenance crew van +/- 300.000 man.
Vraagprijs: 11 miljard euro, goedkoper dan Fortis.
Wie maakt me los?
Schitterend eiland vlak voor de kust van Groenland. Inclusief maintenance crew van +/- 300.000 man.
Vraagprijs: 11 miljard euro, goedkoper dan Fortis.
Wie maakt me los?
Saturday, March 12, 2011
Even praktisch..
Inderdaad. Ik ben de verlosser. De messias. Ik kom u vrede en geluk brengen. Waar kan ik het neerzetten?
Hartverscheurend
"Liesje leerde Lotje lopen langs de lange lindenlaan, maar toen Lotje niet wou lopen liet Liesje Lotje staan." De operante conditionering van Liesje is wreed, inhumaan en contraproductief. Echter, dankzij Liesje, die haar neus zo fraai ophaalde voor positieve bekrachtiging, kennen we nu wel de schitterende spreekwoordelijke uitdrukking van het gezegde "iemand aan zijn lot overlaten". Dat mag ook eens gezegd worden.
Taalverrijking. Het begint bij een slechte opvoeding.
Taalverrijking. Het begint bij een slechte opvoeding.
Diervriendelijk
Dieren, heel vriendelijk van u dat we u mogen oppeuzelen.
Waarvan akte.
Dieren, vriendelijk bedankt.
Aan tafel!
Waarvan akte.
Dieren, vriendelijk bedankt.
Aan tafel!
Vlinder
Een rups is een rare vogel.
Het is feitelijk gewoon een vlinder, maar dan eentje met vliegangst.
Schijtlijster.
Het is feitelijk gewoon een vlinder, maar dan eentje met vliegangst.
Schijtlijster.
Welgemanierd ongeduld
Goed.
Kun je dan nu, pretty please, with sugar on top, dat biertje voor me gaan pakken?
Kun je dan nu, pretty please, with sugar on top, dat biertje voor me gaan pakken?
Geduld
Ik ongeduldig?
Ach.
Het is een kwestie van tijdsbesef.
Een seconde voelt nu eenmaal aan als een jaar voor mij.
Ach.
Het is een kwestie van tijdsbesef.
Een seconde voelt nu eenmaal aan als een jaar voor mij.
Droom
Het is een zwoele zomeravond.
De schemering valt in en ik geniet van de bloedrode zonsondergang.
De laatste dappere zonnestralen weerkaatsen op het metaal van mijn aansteker als ik de fakkels in de tuin aansteek.
Ineens gaat de deur achter me open en je vraagt of ik de sleutels heb.
Ik glimlach naar je.
Je glimlacht terug.
In een paar soepele stappen sta je achter me me terwijl de deur achter je met een dreun in het slot valt.
Je verliefde handen ontmoeten elkaar op mijn buik en ik voel je armspieren zich een tikje aanspannen.
Je vertrouwde geur maakt me nog meer ontspannen dan ik al was.
Een vlinder probeert de aandacht te trekken door een hele show op te voeren in mijn buik.
Aandacht die hij nooit zal krijgen, want mijn hoofd draait zich al naar jou toe.
Je weet precies wat ik wil, maar dat weet ik ook.
Plagend trek ik m'n hoofd iets terug waardoor je zoenpoging in het water valt.
Je kijkt me vuil aan en ik glim jongensachtig terug.
Ik leg m'n wijsvinger teder onder je kin, onze neuzen komen naderen elkaar behoedzaam.
Ik kijk je uitdagend aan, bijna spottend, terwijl jij steeds vuiler kijkt.
Daar kan ik niet langer weerstand tegen bieden en dat weet je.
"Ik vind je leuk", fluister ik.
En dan kus ik je.
Je kust niet terug.
"Is dat zo?" vraag je na de kus.
"Ja," zeg ik, "dat is zo". Ik streel een haar achter je oor.
"In dat geval,.." mompel je, terwijl je zachtjes in m'n lip bijt.
Mijn blik verzacht en onze lippen raken elkaar.
Ik geef je de meest tedere kus die ik ooit een meisje heb gegeven.
Als ik daarmee klaar ben kijken we elkaar aan. Het is nu jouw beurt om een plagende blik in je ogen te krijgen.
Je legt je hand op mijn buik en vraagt: "vlinders in je buik, meneertje?"
Mijn mannelijk ego krijgt welhaast een hartverzakking.
Ik fluister op recalcitrante toon: "nee, ik probeer je gewoon in bed te krijgen."
Je lacht hardop, trekt me nog dichter tegen je aan en kust me; en je kust me steeds intenser.
Na twee volle minuten waarin de tijd stil staat hou je op en zeg je: "jij bent de man!"
Ik weet wat je bedoelt, glimlach, til je op en draag je naar de deur.
"If you please so", zeg ik en jij duwt de klink naar beneden en trekt de deur open.
Ik draag je door de deuropening als er ineens er een luide piep klinkt uit de keuken. Je kijkt me verbaasd aan.
"Heb je iets in de oven gelegd?" vraag je.
"Misschien," zeg ik plagend. Ik zet je voorzichtig neer op de grond.
"Wacht maar even, ben zo terug," roep ik terwijl ik naar de keuken snel. Even later ben ik terug met twee krakelverse stokbroden en twee koffers. De licht verbaasde blik in je ogen maakt snel plaats voor een brede glimlach.
"Ja," bevestig ik maar direct, "we gaan picknicken".
"Met koffers?" vraag je terwijl je je handen in je zij zet.
"Ja, dat is voor onze reisbagage," zeg ik droogjes. Je tapt met je voet op de grond. Ik vervolg mijn uitleg:
"We gaan naar 't strand."
"In Portugal."
(Het vervolg op verzoek)
De schemering valt in en ik geniet van de bloedrode zonsondergang.
De laatste dappere zonnestralen weerkaatsen op het metaal van mijn aansteker als ik de fakkels in de tuin aansteek.
Ineens gaat de deur achter me open en je vraagt of ik de sleutels heb.
Ik glimlach naar je.
Je glimlacht terug.
In een paar soepele stappen sta je achter me me terwijl de deur achter je met een dreun in het slot valt.
Je verliefde handen ontmoeten elkaar op mijn buik en ik voel je armspieren zich een tikje aanspannen.
Je vertrouwde geur maakt me nog meer ontspannen dan ik al was.
Een vlinder probeert de aandacht te trekken door een hele show op te voeren in mijn buik.
Aandacht die hij nooit zal krijgen, want mijn hoofd draait zich al naar jou toe.
Je weet precies wat ik wil, maar dat weet ik ook.
Plagend trek ik m'n hoofd iets terug waardoor je zoenpoging in het water valt.
Je kijkt me vuil aan en ik glim jongensachtig terug.
Ik leg m'n wijsvinger teder onder je kin, onze neuzen komen naderen elkaar behoedzaam.
Ik kijk je uitdagend aan, bijna spottend, terwijl jij steeds vuiler kijkt.
Daar kan ik niet langer weerstand tegen bieden en dat weet je.
"Ik vind je leuk", fluister ik.
En dan kus ik je.
Je kust niet terug.
"Is dat zo?" vraag je na de kus.
"Ja," zeg ik, "dat is zo". Ik streel een haar achter je oor.
"In dat geval,.." mompel je, terwijl je zachtjes in m'n lip bijt.
Mijn blik verzacht en onze lippen raken elkaar.
Ik geef je de meest tedere kus die ik ooit een meisje heb gegeven.
Als ik daarmee klaar ben kijken we elkaar aan. Het is nu jouw beurt om een plagende blik in je ogen te krijgen.
Je legt je hand op mijn buik en vraagt: "vlinders in je buik, meneertje?"
Mijn mannelijk ego krijgt welhaast een hartverzakking.
Ik fluister op recalcitrante toon: "nee, ik probeer je gewoon in bed te krijgen."
Je lacht hardop, trekt me nog dichter tegen je aan en kust me; en je kust me steeds intenser.
Na twee volle minuten waarin de tijd stil staat hou je op en zeg je: "jij bent de man!"
Ik weet wat je bedoelt, glimlach, til je op en draag je naar de deur.
"If you please so", zeg ik en jij duwt de klink naar beneden en trekt de deur open.
Ik draag je door de deuropening als er ineens er een luide piep klinkt uit de keuken. Je kijkt me verbaasd aan.
"Heb je iets in de oven gelegd?" vraag je.
"Misschien," zeg ik plagend. Ik zet je voorzichtig neer op de grond.
"Wacht maar even, ben zo terug," roep ik terwijl ik naar de keuken snel. Even later ben ik terug met twee krakelverse stokbroden en twee koffers. De licht verbaasde blik in je ogen maakt snel plaats voor een brede glimlach.
"Ja," bevestig ik maar direct, "we gaan picknicken".
"Met koffers?" vraag je terwijl je je handen in je zij zet.
"Ja, dat is voor onze reisbagage," zeg ik droogjes. Je tapt met je voet op de grond. Ik vervolg mijn uitleg:
"We gaan naar 't strand."
"In Portugal."
(Het vervolg op verzoek)
Friday, March 11, 2011
Zwaan van de baan
Rode zwaan. Je hebt duidelijk je dag niet als je in duizend kleine stukjes de artiesteningang van de straalmotor van een 747 van KLM/Air France uitvliegt.
Dode olifant
Dode olifant op het trottoir. Tja, daar lig je dan met je grijze massa verspreid over enkele tientallen vierkante meters als je parachute niet op tijd opent.
Thursday, March 10, 2011
Norm & Oordeel
Vele luyden oordelen over zaken en personen conform hun kant-en-klaar-, magnetron- of afhaalnorm. Situatie over de norm gooien, even laten sudderen, et voilà: een vonnis. Ik, echter, oordeel niet conform de norm; mijn norm wordt bepaald door mijn oordeel. Niet eenvoudig te bereiden, niet snel op tafel te zetten, maar het resultaat smaakt zoveel beter.
Relaties
Aangenaam. De naam is Corstiaan. Corstiaan Kaaslikker.
Broer van Loden Loetje
Vriend van Metalen Mike
Vader van De Gedachte
Baas van Rubberen Robbie
Zoon van Houten Harry
Collega van Stalen Stuard
Erfgenaam van Plastic Paultje
Neef van Glazen Gerrit
Compagnon van IJzeren Iwan
Broer van Loden Loetje
Vriend van Metalen Mike
Vader van De Gedachte
Baas van Rubberen Robbie
Zoon van Houten Harry
Collega van Stalen Stuard
Erfgenaam van Plastic Paultje
Neef van Glazen Gerrit
Compagnon van IJzeren Iwan
Wednesday, March 9, 2011
Vrijheid
Vrijheid. De oude Latijnen hadden er een paar kanjers van quotes over dichtelijk bedacht.
Ubi dubium, ibi libertas
Waar twijfel is, is vrijheid
In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas
In het benodigde eenheid, in het betwijfelde vrijheid, in alles liefdadigheid
Ubi dubium, ibi libertas
Waar twijfel is, is vrijheid
In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas
In het benodigde eenheid, in het betwijfelde vrijheid, in alles liefdadigheid
Tuesday, March 8, 2011
Aanstekers en Rozen
Mijn aansteker is leeg. Vandaag. Ineens. Het is een witte aansteker zonder opsmuk. Een ander heeft nu z'n plek ingenomen. Een zwarte, zonder opsmuk. Ook hij zal ongetwijfeld maandenlang trouw m'n vuur aansteken op mijn verzoek. Maar toch, het laat je niet onberoerd. Een stabiele factor verdwijnt plotsklaps uit je leven en een onzekere toekomst hijgt je met haar vuige adem heet in de nek.
Tweede peuk. Vuur. Brand. Rook. Succes! Zo zie je maar weer.
Rozen verwelken
Rozen vergaan
Het lijkt een waan
Schijn bedriegt
Rozen blijven ontstaan
Tweede peuk. Vuur. Brand. Rook. Succes! Zo zie je maar weer.
Rozen verwelken
Rozen vergaan
Het lijkt een waan
Schijn bedriegt
Rozen blijven ontstaan
Subscribe to:
Posts (Atom)